Niezbędnym warunkiem przeżycia jest dostarczenie komórkom organizmu tlenu i substancji
odżywczych i zależy od prawidłowego funkcjonowania układów decydujących o podstawowych funkcjach życiowych.

I) Przyczyny nagłe zatrzymania oddychania i krążenia:

1. Układ oddechowy:
1. Niedrożność dróg oddechowych
2. Schorzenia nerwowo- mięśniowe
3. Odma i krwiak opłucnej
4. Aspiracja
5. Obrzęk płuc


2. Układ krążenia
1. Zaburzenia wytwarzania impulsów i przewodnictwa
2. Choroba wieńcowa z powikłaniami- zawał serca
3. Zator tętnicy płucnej
4. Kardiomiopatie
5. Tamponada osierdzia
6. Wstrząs
7. Niewydolność krążenia


3. Ośrodkowy układ nerwowy (OUN)
1. Uraz czaszkowo- mózgowe
2. Zatrucia lekami
3. Udar mózgu
4. Infekcje i choroby metaboliczne
5. Guzy mózgowia

Jeżeli pierwsze nastąpiło zatrzymanie krążenia to w ciągu kilku minut ustaje także oddech. Jeżeli pierwsze nastąpiło zatrzymanie oddechu to ustanie krążenia następuje po kilku minutach.

Wrażliwość różnych komórek organizmu jest różna i związana z szybkością ich metabolizmu. Najbardziej wrażliwe na niedotlenienie są komórki ośrodkowego układu nerwowego.

Śmierć kliniczna to okres od zatrzymania krążenia, w którym nie doszło jeszcze do nieodwracalnych zmian w ośrodkowym układzie nerwowym – około 4-6 minut – podjęcie reanimacji w tym okresie powoduje przywrócenie funkcji układów krążenia, oddychania i ośrodkowego układu
nerwowego – powrót świadomości. Czynności ratownicze po tym okresie – resuscytacja – na skutek nieodwracalnego uszkodzenia OUN prowadzą do przywrócenia funkcji układów oddechowego
i/lub krążenia. Jeżeli nie podejmie się koniecznych działań na czas, nieodwracalnie ustanie czynność biologiczna wszystkich komórek organizmu – śmierć biologiczna.


4. Jak rozpoznać utratę przytomności???..
1. Brak reakcji i kontaktu słownego
2. Brak reakcji na dotyk
3. Brak reakcji ból (np. ukłucie)

II) Resuscytacja krążeniowo-oddechowa osoby dorosłej Na podstawie wytycznych ERC 2005r. (European Resuscitation Council)Dorosły = osoba uznana przez ratującego za dorosłego.

1. A – Airway – Drogi oddechowe
1. Sprawdź czy poszkodowany jest przytomny. W tym celu chwyć go za barki i potrząśnij. Zadaj proste pytanie: “Co się stało?” Jeżeli poszkodowany nie reaguje to jest nieprzytomny.



2. Wezwij pomoc. Zrób to sam, albo jeśli w pobliżu jest inna osoba, niech ona to zrobi.



3. Ułóż poszkodowanego na plecach. Jeżeli poszkodowany mógł doznać wcześniej urazu głowy lub kręgosłupa – najpierw go unieruchom.



4. Zdejmij okulary poszkodowanego.



5. Udrożnij drogi oddechowe. U osoby nieprzytomnej samoistnie dochodzi do zablokowania dróg oddechowych przez opadający język i nagłośnię. Stań z boku poszkodowanego. Odegnij głowę ku tyłowi kładąc rękę na czole poszkodowanego i unieś żuchwę dwoma palcami drugiej ręki.




6. Sprawdź zawartość jamy ustnej. Przeszkodą może być proteza, wymiociny lub pokarm. Sięgnij palcem wskazującym do jamy ustnej i usuń ciało obce. Nie należy wykonywać tego manewru na ślepo.





2. B – Breathing – Oddychanie
1. Sprawdź czy poszkodowany oddycha.
• Pochyl się nad poszkodowanym
• Staraj się usłyszeć szmer wdychanego/wydychanego powietrza
• Obserwuj ruchy klatki piersiowej



• UWAGA!!! Bardzo wolny, nieregularny oddech jak również westchnienia (także w czasie ucisków klatki piersiowej) również należy uznać za BRAK ODDECHU!!!
2. Jeżeli poszkodowany nie oddycha – nie wykonuj wstępnych wdechów!!! Mimo wszystko powietrze w płucach zawiera wystarczającą ilość tlenu dla przeżycia poszkodowanego
3. Metody wykonywania wdechów ratunkowych:
• Metoda usta – usta – ratownik obejmuje swoimi ustami usta poszkodowanego, jednocześnie palcami zatyka nozdrza. Po wykonaniu wdechu zwalnia ucisk nosa




• Metoda usta – nos – ratownik wdmuchuje powietrze przez nos poszkodowanego zamykając jednocześnie jego usta
4. Po każdym wdechu trwającym ok. 1 sekundy powinien nastąpić bierny wydech
5. Ratownik cały czas powinien kontrolować ruchy oddechowe klatki piersiowej poszkodowanego
6. Jeżeli po wykonaniu dwóch wdechów klatka piersiowa poszkodowanego nie opada, należy ponownie sprawdzić stan dróg oddechowych


3. C – Circulation – Krążenie
1. Uciskanie klatki piersiowej
• Poszkodowany leży na plecach na twardym podłożu
• Ratownik klęka z boku poszkodowanego i rozpina mu górną część ubrania



• Ratownik kładzie część dłoniową nadgarstka na mostku 2 palce powyżej łuku żebrowego lub gdy ma problem z lokalizacją łuku żebrowego – na środku klatki piersiowej. Splata palce obu dłoni jedna nad drugą. Wykonując uciśnięcia stara się przenosić ciężar na nadgarstki



• Uciska mostek na głębokość 4,5 – 5,5 cm w tempie 100/minutę
• Uciśnięcia wykonuje się w cyklach 30:2 (30 uciśnięć – 2 wdechy; ok. 3 cykli/minutę)
• Po każdej serii uciśnięć należy ponownie udrożnić drogi oddechowe przez odgięcie głowy ku tyłowi. Dopiero po tej czynności można wykonywać wdechy ratownicze
• Resuscytacja jest mniej męcząca przy pochyleniu się nad poszkodowanym zachowując wyprostowane łokcie. Wykorzystuje się wtedy ciężar własnego ciała



2. Resuscytację prowadzi się do momentu:
• Powrotu przytomności poszkodowanego
• Przekazania poszkodowanego lekarzowi
• Zmęczenia ratownika uniemożliwiającego dalszą akację ratunkową

W sytuacji, gdy nie jest możliwe wykonywanie przez ratującego wdechów ratowniczych, można wykonywać samo uciskanie klatki piersiowej w tempie 100/min, nieprzerwanie.

Gdy ratowników jest 2 lub więcej, warto zmieniać się co 2 minuty. Zapobiegnie to szybkiemu wyczerpaniu sił.

III) Resuscytacja kobiety w ciąży

U ciężarnej może dojść do ucisku żyły głównej dolnej i aorty przez macicę – zespół aortalno-żylny Ucisk na żyłę główną dolną prowadzi do zmniejszenia objętości krwi dopływającej do serca, przez co obniża się rzut serca i ciśnienie tętnicze. Ucisk na aortę obniża przepływ krwi w krążeniu łożyskowym i może doprowadzić do niedotlenienia płodu.

Uniesienie prawego biodra o kąt 30 stopni eliminuje ucisk macicy na aortę i żyłę główną dolną.

Resuscytację należy przeprowadzać według schematu dla osoby dorosłej, uważając aby nie uciskać brzucha poszkodowanej.

IV) Resuscytacja dziecka
(Osoba uznana przez ratownika za dziecko)

1. A – Airway – Drogi oddechowe
1. Sprawdź czy dziecko jest przytomne. W tym celu chwyć je za barki i potrząśnij. Zadaj proste pytanie: “Co się stało?” Jeżeli nie reaguje to jest nieprzytomne.
2. Wezwij pomoc. Zrób to sam bez oddalania od dziecka, albo jeśli w pobliżu jest inna osoba, niech ona to zrobi. Oddalić się w celu wezwania pomocy możesz po 1 minucie prowadzenia resuscytacji.
3. Ułóż dziecko na plecach. Jeżeli dziecko mogło doznać wcześniej urazu głowy lub kręgosłupa – najpierw je unieruchom.
4. Zdejmij poszkodowanemu okulary.
5. Udrożnij drogi oddechowe. U osoby nieprzytomnej samoistnie dochodzi do zablokowania dróg oddechowych przez opadający język i nagłośnię. Stań z boku dziecka. Odegnij głowę ku tyłowi kładąc rękę na czole dziecka i unieś żuchwę dwoma palcami drugiej ręki. Głowa dziecka nie odchyla się tak bardzo jak u dorosłego – uzyskaj efekt skierowania ust w górę. Sprawdź wzrokiem zawartość jamy ustnej. Przeszkodą może być proteza, zabawka, wymiociny lub pokarm. Tylko jeżeli stwierdzisz obecność ciała obcego – usuń je. Nie stosuj manewru wymiatania na ślepo.
2. B – Breathing – Oddychanie
1. Sprawdź czy dziecko oddycha.
• Pochyl się nad dzieckiem
• Staraj się usłyszeć szmer wdychanego/wydychanego powietrza
• Obserwuj ruchy klatki piersiowej
• UWAGA!!! Bardzo wolny, nieregularny oddech jak również westchnienia (także w czasie ucisków klatki piersiowej) również należy uznać za BRAK ODDECHU!!!
• Oddech bada się przez 10 sekund
2. Jeżeli dziecko nie oddycha wykonaj 5 wstępnych wdechów
3. Metody wykonywania wdechów ratunkowych:
• Metoda usta – usta – ratownik obejmuje swoimi ustami usta dziecka, jednocześnie palcami zatyka nozdrza. Po wykonaniu wdechu zwalnia ucisk nosa.
• Metoda usta – nos – ratownik wdmuchuje powietrze przez nos dziecka zamykając jednocześnie jego usta.
4. Po każdym wdechu trwającym ok. 1 sekundy powinien nastąpić bierny wydech. Ratownik cały czas powinien kontrolować ruchy oddechowe klatki piersiowej dziecka.

Jeżeli po wykonaniu dwóch wdechów klatka piersiowa poszkodowanego nie opada, należy ponownie sprawdzić stan dróg oddechowych.
3. C – Circulation – Krążenie
1. Uciskanie klatki piersiowej
• Dziecko leży na plecach na twardym podłożu.
• Ratownik klęka z boku poszkodowanego i rozpina mu górną część odzienia
• Ratownik kładzie część dłoniową nadgarstka na mostku 2 palce powyżej łuku żebrowego lub gdy ma problem z lokalizacją łuku żebrowego – na środku klatki piersiowej. Splata palce obu dłoni jedna nad drugą. Wykonując uciśnięcia stara się przenosić ciężar na nadgarstki. Masaż u małego dziecka można wykonywać jedną ręką.
• Uciska mostek na głębokość 2,5 – 3,8 cm w tempie 100/minutę
• Wykonuje się w cyklach 30:2 – 30 uciśnięć – 2 wdechy; ok. 3 cykli/minutę
• Po każdej serii uciśnięć należy ponownie udrożnić drogi oddechowe przez odgięcie głowy ku tyłowi. Dopiero po tej czynności można wykonywać wdechy ratownicze.
• Resuscytacja jest mniej męcząca przy pochyleniu się nad poszkodowanym zachowując wyprostowane łokcie. Wykorzystuje się wtedy ciężar własnego ciała.
2. Resuscytację dziecka prowadzi się do momentu:
• Powrotu oddychania i krążenia
• Przekazania poszkodowanego lekarzowi
• Zmęczenia ratownika uniemożliwiającego dalszą akcję ratunkową.

W sytuacji, gdy nie jest możliwe wykonywanie przez ratującego wdechów ratowniczych można wykonywać samo uciskanie klatki piersiowej w tempie 100/min, nieprzerwanie.

Gdy ratowników jest 2 lub więcej, warto zmieniać się co 2 minuty. Zapobiegnie to szybkiemu wyczerpaniu sił.

V) Resuscytacja niemowlęcia
(dziecko do 1 roku życia)

1. A – Airway – Drogi oddechowe
1. Sprawdź czy niemowlę jest przytomne. W tym celu uderz w stópkę i obserwuj reakcję. Jednocześnie sprawdź reakcję na głos. Jeżeli nie reaguje to jest nieprzytomne.
2. Wezwij pomoc. Zrób to sam bez oddalania od niemowlęcia, albo jeśli w pobliżu jest inna osoba, niech ona to zrobi. Oddalić się w celu wezwania pomocy możesz po 1 minucie prowadzenia resuscytacji.
3. Ułóż niemowlę na plecach. Jeżeli niemowlę mogło doznać wcześniej urazu głowy lub kręgosłupa – najpierw je unieruchom.
4. Udrożnij drogi oddechowe. U osoby nieprzytomnej samoistnie dochodzi do zablokowania dróg oddechowych przez opadający język i nagłośnię. Stań z boku niemowlęcia. Odegnij głowę ku tyłowi kładąc rękę na czole niemowlęcia i unieś żuchwę dwoma palcami drugiej ręki. Głowa niemowlęcia nie odchyla się tak bardzo jak u dorosłego – uzyskaj efekt skierowania ust w górę. Sprawdź wzrokiem zawartość jamy ustnej. Przeszkodą może być zabawka, wymiociny lub pokarm. Tylko jeżeli stwierdzisz obecność ciała obcego – usuń je. Nie stosuj manewru wymiatania na ślepo.
2. B – Breathing – Oddychanie
1. Sprawdź czy niemowlę oddycha.
• Pochyl się nad niemowlęciem
• Staraj się usłyszeć szmer wdychanego/wydychanego powietrza
• Obserwuj ruchy klatki piersiowej
• Oddech bada się przez 10 sekund
• UWAGA!!! Bardzo wolny, nieregularny oddech jak również westchnienia (także w czasie ucisków klatki piersiowej) również należy uznać za BRAK ODDECHU!!!
2. Jeżeli niemowlę nie oddycha, wykonaj 5 wstępnych wdechów
3. W wentylacji niemowlęcia stosuje się inne metody:
• Metoda usta – usta – nos – ratownik obejmuje swoimi ustami jednocześnie usta i nos niemowlęcia.
• Metoda usta – nos – ratownik wdmuchuje powietrze przez nos niemowlęcia zamykając jednocześnie jego usta.
4. Także objętość powietrza jest mniejsza i zajmuje tyle ile mieści się w ustach ratownika. Wdechy takie określane są jako pufnięcia. Ratownik cały czas powinien kontrolować ruchy oddechowe klatki piersiowej niemowlęcia. Po każdym wdechu trwającym ok. 1 sekundy powinien nastąpić bierny wydech.
5. Jeżeli po wykonaniu dwóch wdechów klatka piersiowa nie opada, należy ponownie sprawdzić stan dróg oddechowych.
3. C – Circulation – Krążenie
1. Uciskanie klatki piersiowej
• Metoda pierwsza – dwóch ratowników
• Niemowlę leży na plecach na twardym podłożu.
• Ucisk dwoma kciukami w dolnej połowie mostka 1 cm poniżej linii między sutkowej obejmując dłońmi tułów niemowlęcia
• Ucisk mostka na głębokość 1,5 – 2 cm w tempie powyżej 100/minutę
• Wykonuje się w cyklach 15:2 – 15 uciśnięć / 2 wdechy; ok. 6 cykli/minutę
• Metoda druga – jeden lub dwóch ratowników
• Niemowlę leży na plecach na twardym podłożu.
• Ucisk opuszkami dwóch palców w dolnej połowie mostka 1 cm poniżej linii między sutkowej
• Ucisk mostka na głębokość 1,5 – 2 cm w tempie powyżej 100/minutę
• Wykonuje się w cyklach 15:2 – 15 uciśnięć / 2 wdechy; ok. 6 cykli/minutę
• Po każdej serii uciśnięć należy ponownie udrożnić drogi oddechowe przez odgięcie głowy ku tyłowi. Dopiero po tej czynności można wykonywać oddechy ratownicze.
2. Resuscytację niemowlęcia prowadzi się do momentu:
• Powrotu oddychania i krążenia
• Przekazania poszkodowanego lekarzowi
• Zmęczenia ratownika uniemożliwiającego dalszą akcję ratunkową.

W sytuacji, gdy nie jest możliwe wykonywanie przez ratującego wdechów ratowniczych można wykonywać samo uciskanie klatki piersiowej w tempie >100/min, nieprzerwanie.

Gdy ratowników jest 2 lub więcej, warto zmieniać się co 2 minuty. Zapobiegnie to szybkiemu wyczerpaniu sił.

V) Powikłania resuscytacji

1. Nadmuchanie powietrza do żołądka może prowadzić do cofnięcia się treści żołądkowej i przedostania się jej do płuc w efekcie czego może rozwinąć się zachłystowe zapalenie płuc.
2. Zbyt silny nacisk na mostek może prowadzić do jego złamania
3. Źle zlokalizowany nacisk może prowadzić do złamania żeber, oderwania ich od mostka. Złamane żebra mogą uszkodzić opłucną powodując odmę, uszkodzić naczynia powodując krwiak. Złamany wyrostek mieczykowaty może uszkodzić wątrobę i śledzionę
Mimo ryzyka powikłań – zawsze warto prowadzić resuscytację!!!!!!...

VI) Podsumowanie:

Artykuł stworzony przy pomocy i uprzejmości "pierwszapomoc.com"

^©Copyright 2011-2024, Zaprojektowane i stworzone by Marcin Wolski ♠ Wszelkie Prawa Autorskie zastrzeżone.